Mens en kosmos in de Oude Upanishaden
Yoga/meditatie: Noor Palazzi
De Oude Upanishaden (+ 8e-6e eeuw voor Chr.) zijn meditatieve wijsheidsteksten die aansluiten bij de rituele delen van de Veda. In deze Upanishaden komt een weg naar binnen aan het woord, die leidt tot een bewustwording van het ware ‘Zelf’ (Âtman) van de mens. Bewustwording van het Zelf sluit een mens niet af van de werkelijkheid, maar leidt tot een oorspronkelijk contact met de dragende, al-doordringende grond (Brahman) van wat bestaat. Opmerkelijk is, hoe in het ontdekken van de toegang tot het Zelf meditaties rond de symboliek van de oer-elementen van de kosmos (vuur, water, aarde, lucht, en ruimte) in hun verwantschap met de mens een bijzondere rol spelen. Hier zien wij overeenkomsten met het denken van de oudste Griekse filosofen van vóór Socrates.